Συντάκτης: Ariadne Athens

Σε γενικές γραμμές, η Ελλάδα είναι από τις λίγες χώρες παγκοσμίως, που μπορεί κανείς να απολαύσει φυσικούς θεραπευτικούς πόρους, όπως φυτά και βότανα. Είναι η χώρα του ελαιόλαδου, του σιταριού και του οίνου, που συνιστούν ένα μεσογειακό τρίπτυχο με τεράστιο εύρος εφαρμογών στο χώρο των καλλυντικών. Ανάμεσα λοιπόν στα θαύματα της ελληνικής φύσης, συγκαταλέγονται και τα ιαματικά νερά αλλά και η ίδια η θάλασσα που την περικλείει, η Μεσόγειος θάλασσα.

Παρ’ όλα αυτά, οι Έλληνες ήταν εκείνοι που γοητεύτηκαν από την παράξενη φύση των ιαματικών πηγών και ως εκ τούτου προσπάθησαν να μελετήσουν τις ιδιότητές τους και να ανακαλύψουν την ωφέλιμη επίδρασή τους στο ανθρώπινο σώμα. Ο Ηρόδοτος ήταν ο πρώτος που κατέδειξε τις ακριβείς μεθόδους των θεραπευτικών αυτών τεχνικών, αλλά ο Ιπποκράτης, ο πιο γνωστός γιατρός της αρχαιότητας, μίλησε εκτενώς για τις θεραπευτικές ιδιότητες των ιαματικών υδάτων στο έργο του: “Περί ανέμων, υδάτων και τόπων”.

Οι πρώτες μπανιέρες στην Ελλάδα, περί το 500 π.Χ., κατασκευάζονταν κοντά σε φυσικές ιαματικές πηγές ή ηφαίστεια. Οι κοινωνικές συναθροίσεις συχνά είχαν ως επίκεντρο τέτοιες πηγές μεταλλικών και ιαματικών νερών. Μερικοί δημοφιλείς Έλληνες φιλόσοφοι σε συγγράμματά τους αναφέρονται στα οφέλη της υδροθεραπείας, μεταξύ άλλων ο Ιπποκράτης και ο Πλάτωνας.

Από τα αρχαία ήδη χρόνια πολλοί και διαφορετικοί λαοί απολάμβαναν τα οφέλη που είχε για το σώμα το λούσιμο με ζεστό νερό. Αυτή η συνήθεια εξελίχθηκε και ακολουθείται μέχρι και σήμερα. Στα προελληνικά φύλα στην περιοχή του Αιγαίου, ήταν αρκετά συνήθης η χρήση των λουτρών. Σε οικοδομήματα της Κνωσσού, της Φαιστού και της Τίρυνθας, έχουν βρεθεί διάφορες αίθουσες λουτρών. Το λούσιμο σε ιαματικό νερό συνήθως συνοδευόταν από τον ήχο μουσικών οργάνων.